31.12.09

2010

Aku tengok ramai orang kucar-kacir dok sibuk cerita pasal tahun baru. Nak selebret kat mana la, dengan sape la, best ke tak, dan macam-macam lagi.

Nasib baik la aku bukan jenis orang-orang macam tu. Malam tahun baru pun macam malam-malam hari biasa. Setiap malam kalau nak melepak sambil main spray buih bodoh tu pun boleh aje, bukan nak kena tunggu malam 31 Disember tiap-tiap tahun.

Malam ni pun agenda aku mesti macam malam-malam sebelum ni. Melepak kat mamak sampai 2-3 pagi, kang kalau bosan tetiba dah sampai kat tempat karoke. Lepas tu pusing-pusing Angsana usya bapuk, suluh-suluh lampu kalau nampak orang beromen dengan bapuk, sembang-sembang dengan bapuk sampai kekadang aku rasa nak turun dari kereta pastu tumbuk perut bapuk tu pastu blah dan pelbagai aktiviti yang menarik.

Tapi yang paling cool la kan, kalau masuk 2010 ni bermakna dah setahun aku tak keje secara tetap. Ada jugak la kadang-kadang dapat job untuk 2-3 hari je. Gila babi cool hidup aku, hidup tanpa caruman KWSP dan tanpa gaji bulanan. Boleh pulak aku survive sampai setahun ye.

notakaki : malam 31 disember 2007 adalah malam yang paling best sebab dapat bergembira dekat c.m annexe tengok persembahan kugiran secara free.

29.12.09

Kesilapan Membawa Padah

Tengah hari tadi, masa aku tengah sedap-sedap ngadap pc sambil makan nasik tetiba henset aku berbunyi tanda mesej masuk:

"Hye sweetie, ape bikin?" - A.M (short form, takleh bagitau sape sebenarnya)

Terus tersembur nasik dalam mulut aku. Apa celaka punya peel nak mesej aku dengan ayat serupa macam bapuk tua ni?

Aku pun balas la balik:

"Hahaha, ape lancau bos?"

Tunggu seminit dua, kunyah-kunyah nasik dalam mulut, pastu masuk lagi mesej:

"Salah anta la bos, hahaha.." - A.M

Aku pun sengih dalam memberontak. Lain kali kalau nak anta mesej kat gadis tu tengok-tengok la nama tu dulu. Ni tak, lu main beduk je tekan 'Send', kan dah sampai kat aku. Nasib baik mesej bodoh camtu je, kalau mesej BLUE camne? Kau jugak yang malu nanti.

Kehkehkehkehkeh...

28.12.09

Ampangan 7's Side, 2005





Dulu masa sekolah tahun 2005 aku memang seorang pemain ragbi. Jangan tak percaya, masa tu aku boleh lagi berlari-lari dalam padang tanpa sebarang masalah pun.

Tapi sejak-sejak akhir ni, nak lari tepi padang pun aku dah tak larat lagi. Aku syak masa depan aku dalam sukan ragbi ni tak secerah masa depan aku dalam permainan konda kondi dan juga Left 4 Dead 2.

notakaki : dalam bulatan merah itu adalah aku. lihat, betapa kurusnya aku persis model spender renoma.

26.12.09

Kensel!

Sekali konsert Radio Rosak tak jadik la ini hari. Ini semua pasal clash dengan RTW 9 la ni. Dalam kepala hotak aku dah memang terpikir taknak pegi RTW, macam boring je. Lagi-lagi kat Radio Rosak ada Search sama Wings, boleh la layan Pawana dengan Opera Hidup secara menggila. Ditambah pulak dengan FTG dengan Deja Voodoo Spells, lagi seronok nak head banging. Tetiba Radio Rosak kensel pasal nak bagi laluan kat RTW berjalan dengan gilang gemilang walaupun dalam hujan lebat (jangkaan aku la..).

Dengan kenselnya Radio Rosak, tak semena-mena aku berada di Stadium Shah Alam tengok orang drift. Entah apa sakit kepala hotak aku ni pun aku tak tau. Bukannya aku minat sangat dengan sukan permotoran ni, lagi-lagi drift, tak kena dengan jiwa aku langsung.

Tapi, yang paling best la kan, aku lebih banyak menguap dari tengok orang sibuk-sibuk buat drift. Sangat dahsyat.

notakaki : sumpah, lepas ni takdenye aku nak ikut ko lagi mat!

25.12.09

Ketagihan

Ape celaka la tetiba rasa tak sedap hati ni? Tengah syok tekan-tekan keyboard, boleh pulak datang feel yang macam ni. Dah la aku kat rumah sorang-sorang, orang tua aku balik kampung sampai hari Rabu. Memang timing tak tepat langsung la perasaan aku ni.

Ke aku je yang saja-saja nak rasa macam ni?

Takkan la pulak kot. Apa gampang aku boleh saja-saja nak rasa tak sedap hati. Aku bukannya mutan pun.

Adoiii, makin tak kena pulak dah. Tak boleh jadik ni, kena ambik tindakan yang betul ni.

....
....

Laa, sekarang aku dah tau apa yang buat aku jadik camni. Patut la rasa tak sedap hati, tengah menyangap nak pekena Surya sebatang dua rupanya.

Kasi merembat ke kedai Din kejap, beli Surya buat bekalan malam ni.


Menggelabah Tak Tentu Hala

Pernah tak, bila ada orang jual barang datang rumah korang menggelabah gila babi? Lagi-lagi masa tu umur takde la nak sampai belas-belas lagi. Lagi masa tu mak bapak korang keluar jalan-jalan tinggalkan korang kat rumah?

Benda ni pernah jadik kat aku. Masa tu lingkungan umur dalam 9-10 tahun la. Makan askrem pun bersepah lagi kat baju time tu, siap pow mak duit lagi kalau nak beli askrem. Memang takde unsur-unsur dewasa langsung la.

Ok, berbalik pada cerita tadi. Masa tu pulak, aku dengan adik aku tengah syok main boling paking kereta. Susun botol cantik-cantik, pastu baling bola getah macam main boling tu. Cuma yang lainnya, takyah sewa kasut boling sama tempat dia memang bukan kat Ampang Superbowl, hanya tempat paking kereta abah aku.

Tengah syok hayun bola, tetiba dari rumah jiran aku nampak ada orang jual barang. Aku pun punya la cuak masa tu, dah la berdua je dengan adik aku. Masa kecik-kecik kan selalu dimomokkan bahawa jangan percaya dengan orang yang jual barang ni. Entah-entah dorang tu penyamun ke, penculik ke, kan dah bahaya tu.

Jadi, dengan sepenuh gelabahnya aku pun bantai la tutup pintu, kunci pagar rumah siap dengan mangga. Konon-konon nak keluar rumah la konon, baru nampak macam takde orang. Pastu orang tadi pun tengok aku macam nak main kejar-kejar kat luar, jadi dia pun tak singgah la rumah aku. Aku pun tarik napas lega, konon dah selamat dari bala bencana.

Tapi rupa-rupanya bala bencana yang akan datang hasil dari tindakan membuta tuli aku tu. Masa aku nak bukak pagar tu, baru aku teringat yang kunci rumah ada kat dalam rupanya. Kalau macam tu, macam mana aku nak masuk rumah? Tambah lagi, aku baru teringat yang abah aku ada pesan nanti nenek sama pakcik aku nak datang rumah. Habis, kalau pintu dah terkunci macam mana diorang nak masuk lepak-lepak dalam rumah kan? Makin la menggelabah aku jadinya, macam nak tunggu turn bersunat la pulak.

Aku pun konon-konon nak tiru macam MacGyver, amik la hanger besi kasi lurus depan, pastu bengkokkan sikit. Ingat dapat bukak la jugak mangga tu, tapi haram jadah tak jadi apa. Jadi makin panik ada la. Adik aku langsung tak dapat nak join jadi MacGyver, sebab umur dia baru 5-6 tahun camtu.

Tengah aku panik nak bukak mangga, dah pulak sampai pakcik dengan nenek aku. Makin la aku menggelabah masa tu, tambah lagi masa tu menurut ilmu astrologi aku dah nak masuk waktu Maghrib. Rasa macam nak menangis pun ada. Pakcik aku pun turun la dari kereta, pastu dia tanya kenapa tak masuk rumah lagi. Aku pun takleh nak cakap ape la, hanya jawab yang pintu rumah terkunci. Lagi parah kunci tinggal dalam rumah. Jadi nak taknak terpaksa la nenek dengan pakcik sama makcik aku duduk kat luar rumah sementara tunggu abah aku balik.

Pastu dari jauh aku dah nampak kereta Iswara kaler putih abah aku punya. Secara otomatik aku jadi takut melampau-lampau. Rasa macam nak lari rumah pun ada. Tapi memandangkan semangat Suria Baja Hitam masih menebal dalam diri, aku gagahkan jua menghadapi abah aku tu.

Masa abah aku turun dari kereta pun dia dah usya pelik. Dia pun tanya la kenapa tak masuk rumah, walaupun azan Maghrib sudah pun lama berkumandang. Aku tak berani jawab, jadi pakcik aku la yang tolong jawabkan. Masa tu aku tengok muka abah aku dah semacam, usya nak panas je. Aku tak buat apa dah, tunduk pandang ke bawah lantai je la. Gila kau nak balas renungan panas abah aku tu, carik nahas namanya tu.

Dah tu, abah aku pun bukak la pagar dan pintu yang terkunci tu sebab dia ada kunci lagi satu. Aku pun stret masuk rumah, lari masuk bilik terus. Tak berani nak lepak kat ruang tamu beramah mesra dengan nenek aku. Tetiba je, abah aku bukak pintu. Dia punya la marah aku pasal jadi cuai macam tu sekali. Nak lagi best, tangan dia masa tu tengah pegang besi spring buaian budak-budak tu. So, korang boleh paham la apa yang jadi seterusnya.

....
....

Maka, petang tu berakhir dengan adegan aku menangis tersedu-sedan dalam bilik air sambil dicurahi limpahan air dari shower. Petang yang sangat tragik bagi aku seumur hidup. Syahdu...

22.12.09

Rare!

Stadium Kuala Selangor, 2005

Dari kiri Daus , Chot Si Gagah, Aku, Pucong dan Bob Mat. Masa ni kitorang pergi tengok orang bersukan untuk Daerah Kuala Selangor kat Stadium Kuala Selangor. Pergi semata-mata taknak masuk kelas punya pasal, sambil-sambil tu sokong wakil sekolah yang join bersukan. Mentang-mentang pegang jawatan Quarter Master kat sekolah, tu yang senang nak ikut tu. Kalau masuk kelas pun tak guna jugak, asyik tido je. Baik aku join aktiviti kemasyarakatan dengan kawan-kawan sekolah yang punya peel sama macam aku.

Mana Satu?



atau..






notakaki : aku rasa radio rosak lagi layan, budak-budak sekolah kompem tak ramai...

19 Disember 2009


Ape kes muka masing-masing macam nak terberak taik masin je? Tu la, mandi serupa tak ingat dunia punya. Hujan-hujan pun main hayun je mandi, tapi feel dia lagi best la bagi aku.

Rancangan sebenar pergi makan-makan kat kenduri kahwin lecturer budak 3 ekor tu kt PD. Aku main ikut je, jenis tak heran kalau pergi majlis yang takde kaitan langsung dengan aku. Peduli apa aku, dah orang buat majlis kan, takkan nak dihalaunya kita pulak. Ape pulak kata tetamu yang lain.

Lepas makan-makan, hisap rokok, amik gambar, sembang-sembang, ke hulu ke hilir sampai hujung seluar basah lencun, kitorang pun blah la. Nak mandi laut punya pasal, hujan tak hujan, redah je. Rugi betul kalau tak mandi laut bila dah bawak baju seluar bagai. Tapi yang tak syok, masa tu air boleh surut pulak. Haishhh...

19.12.09

Hijrah

A : Dengar cite Angah nak ke Sabah, betul ke? Ape kes dia nak duduk jauh-jauh? Dapat jadik CEO ke kat sana? SPM pun baru habis.

AA : A'ah, bulan 1 ni dia gerak la.

A : Habis, abah ngan mama bagi ke? Dorang tak cakap pape ke?

AA : Dorang bagi je. Siap nak belikan barang-barang nak bawak ke sana lagi kalau jadik ke Sabah.

A : Wah, tak boleh jadik ni. Abang pun nak mintak pindah duduk Australia la camni.

AA : Laa, tak bole la camtu. Angah pegi Sabah pasal dia masuk PLKN. Bukan terus tinggal kat situ.

Terus aku tumbuk dinding rumah. Habis retak seribu jadinya, bersepah-sepah serpihan dinding atas lantai. Berani betul adik aku bermain-main dengan aku. Cisss.

* A = Aku
AA = Adik aku

15.12.09

Kalah & Menang

Semalam jelas terasa kecewa bila tengok Liverpool kalah dengan Arsenal, 2-1. Rasa macam nak tepuk je dahi si Glen Johnson lepas dia masukkan bola ke gawang sendiri, tapi nasib baik aku kat Cheras bukan kat sebelah Rafa Benitez. Kalau tak, memang merah la dahi si Johnson tu.

Tapi ini malam hati banyak senang bila tengok Malaysia menang 3-1 dengan Laos. Tu nasib baik menang, kalau kalah memang aku hempas tibi atas lantai. Tapi aku tengok bebudak Malaysia main macam lembab la, ada teragak-agak sikit bila dah pegang bola. Entah apa kenan agaknya aku pun tak tau. Cuma aku harap untuk final nanti main kasi laju sikit la brader, baru feel macam tengok EPL punya game.

12.12.09

Cuba Ambik Serius Hal Ini

Selama ni aku tulis banyak benda yang mengarut dalam blog aku ni. Entri-entri semua jenis tau nak main-main je, takde langsung keseriusan dalam blog ni. Tapi kali ni, aku akan tulis satu posting yang agak serius, rebel, matang, sofistikated, maskulin, dan macam-macam lagi la.

Serius sekali, dalam kepala otak aku sekarang, aku tengah pikir satu benda......

AKU NAK PINDAH DUDUK AUSTRALIA, BOLEH BELA KANGGARU BANYAK-BANYAK.

Amacam, stail tak?

10.12.09

Letih

Cheras - Batu 9 Langat - Kajang - Cheras - Kuala Selangor - Sabak Bernam - Cheras

Memang terasa jelas keletihannya. Aku hampir-hampir kehilangan kaki kanan gara-gara kerap menekan pedal minyak dan brek. Mujur kereta tersebut bertransmisi automatik. Kalau tak, kaki kiri aku juga akan mengalami nasib yang serupa. Fuhhhh...

7.12.09

Siri Mari Bercakap Dengan Motor

Di satu pagi yang hening, tiba-tiba...

Aku : Celake, tak habis-habis nak pancit je tayar kau ni. Apa kau ingat aku ada banyak duit sangat ke haa?


Si Motor : ......................

5.12.09

Huargghhhhhhh...

Hari ni hari apa?

Ape pasal bosan sangat ni.

Duit dah terlampau banyak sangat, tapi tak tau nak buat apa.

Ada mana-mana awek nak temankan aku habiskan duit?

3.12.09

Mutiara Kata

"akal fikiran ataupun otak letaknya di kepala, iaitu di tempat yang lebih tinggi daripada mana-mana bahagian tubuh badan manusia. sedikit sebanyak menunjukkan betapa mulianya kedudukan otak dan akal yang digunakan untuk berfikir. tetapi, hampir sebahagian dari manusia di dunia ini tidak menggunakan otak untuk berfikir, tetapi menggunakan buku lali yang letaknya jauh di bawah kaki sana...."

* petikan kata-kata hikmat oleh seorang pemikir agung, Tan Sri Dr. Muhammad Zulhelmi bin Abdul Malek yang ditemui tercatit di dalam buku nota milik beliau, semasa beliau melanjutkan pelajaran di sebuah institusi pendidikan tinggi.